حرفای ستاره دار*

دلم میخواهد مثل بهار باشم! حریری پر از شکوفه‌های گیلاس بپوشم و به کوچه باغهای خشکیده روح ببخشم، یا با پیراهنی سبز پر از لاله‌های سرخ آتشی دشت را به رقص وادارم! بهار بودن حالِ عجیبی دارد، میتوانی دامنت را لبریز از زرد و سبز مزرعه آفتابگردانها کنی! که پشت هر چین آن ماجرای عشقبازی پرنده‌‌‌ای در جریان است؛ دلم میخواهد مثل بهار باشم! شبیه شبهایش، با نفسی آرام تنِ پر نور و برهنهٔ شب را نوازش کنم و کائنات را با خودم هم یقین سازم که جز عشق چاره ‌‌‌ای نیست و هر راهگذری را ازین عطر تند و وحشیِ دست نخورده مست و مدهوش سازم! خوشبحالِ بهار! دل سِتان وُ پر ماجراست!